زیرساخت‌های حمل ونقل و منظر شهری

شهر معاصر روز به روز خود را به صورت یک ارگانیسم پراکنده و چهل‌تکه معرفی می‌کند و از آنجایی که جابجایی بخش جدا نشدنی اجتماع و یکی از عناصر زیر بنایی شهرسازی معاصر است، لذا زیرساخت‌های شهری به ویژه شبکه حمل‌ و‌ نقل در شهر نقش بسیار مهمی در جابجایی افراد و کالاها ایفا می‌کند. امروزه با شکل‌گیری زیرساخت‌ها یک نقطه حیاتی برای توسعة پایدار شهری ارایه شده است، طوری که قادر است با لایه‌بندی پیچیدة منظر طبیعی یکپارچه شود و آن را به عنوان یک عنصر اساسی در فرایند بازسازی محیط شهری متصور سازد. در جایی که مسایل مربوط به دسترسی مطرح و اندازه و متراژ نیز حایز اهمیت است، ساختار این زیرساخت‌ها اغلب اثری مخرب و تقسیم‌کننده بر قلمرو اطراف دارد و به‌نوعی گشودن راه برای فروپاشی شهری و برون شهری می‌شود، بنابراین لازم است تا دربارة فضاهای صرفاً فنی تجدید نظر شود. به عبارتی، راهکارهای متنوع‌تری در طراحی، برای پاسخ به سیالیت و تلاش برای نیل به فضایی انتزاعی و پویا با کالبدی جدید، هویتی نو و حس معنای قوی مورد نیاز است. پس از سال‌ها که دوری طراحی زیرساخت‌ها از شکل و فرم اصلی شهر، امروزه یک سری پروژه‌های تجربی بیانگر پتانسیل بالای طراحی زیرساخت‌ها را در بهبود کیفیت زندگی در شرایط عملکردی، اجتماعی و زیبایی‌شناسی خواهد بود. در احیای شهر پرجمعیت مدرن یک چالش واقعی این است که ساختار یک راه زیرزمینی را به عنوان یک عنصر در برنامه بازسازی شهر متصور شویم.